کپو بافی
تاریخچه کپو بافی:نزدیک به شش هزار سال است که کشت خرما در ایران و در نزدیکی شوش قدیم، در زمان تمدن ایلامی‌ها رواج داشته است. کشت نخل خرما از آغاز تشکیل سلسله هخامنشی در ایران معمول بوده است و در نقوش گیاهی هخامنشی به وفور دیده می‌شود.
این نقش بیشتر بر دیواره پلکان‌ها و در اطراف گاو بالدار وفروهر و پشت صحنه جدال شیر و گاو نشان داده شده که معمولا روی سر آن قسمتی از یک گل دیده می‌شود که نه پر آن بیرون آمده است.
یکی از عواملی که توانسته است زندگی مردم را در مناطق گرم و سوزان ممکن سازد، وجود همین درختان سر به فلک کشیده نخل است. از نخل خرما می‌توان محصولات متنوعی تهیه کرد. مهمترین محصولات تبدیلی آن عبارتند از: شیره خرما، عسل خرما، قند مایع، شربت، کمپوت خرما، کنسرو خرما، خمیر و آرد خرما، سرکه، الکل، نئوپان و غیره. علاوه بر آن، درخت خرما در بحث صنایع دستی نیز کاربردهای متنوعی دارد؛ قسمت اعظم احتیاجات و وسایل خانه و ابزار مناطق خرماخیز جنوب کشور از چوب و برگ خرما تهیه می‌شوند مانند طناب، تیر برای پشت بام (به‌جای تیرآهن)، گهواره اطفال، سبد، حصیر، بادبزن، کلاه، جارو، نان‌دان، کف‌پوش حصیری سایبان و غیره.
کپوبافی: حصیر شاخص خوزستان
حصیربافی یکی از قدیمی‌ترین صنایع دستی است و شاهد این ادعا، نمونه‌های به‌دست آمده در بین‌النهرین و مناطق جنوبی است که منشأ نه فقط نساجی بلکه سفال‌گری نیز بوده است. مدارک موجود نشان‌دهنده این است که نخستین زیراندازهای بشری از جنس نی و گیاهان باتلاقی تهیه شده است.امروزه در هر کجای کشور که دسترسی به برگ درخت خرما، ساقه گندم و برنج، و نی باتلاقی و ترکه امکان‌پذیر باشد می‌توان نشانه‌هایی از بافت سبد و حصیر یافت.
حصیر بافی وحصیر بافی در خوزستان:
رایج‌ترین نوع حصیربافی خوزستان که به‌عنوان حصیر شاخص خوزستان معروف است، "کپو" نام دارد. کپو نام محلی حصیربافی است. این محصول خاص استان خوزستان است که با پیچیدن برگ خرما به دور نی‌های مردابی به شکل فتیله‌ای بافته می‌شود و دارای قابلیت‌های فرم‌دهی زیاد است و به‌همین علت تنوع در فرم‌های کپو زیاد است.
نوشته خانم فردوس لطفی